Medikal Saç: Kemoterapi Süreçleri İçin

Sene 2000 ya da 2001 idi, tam hatırlamıyorum. Benim saç sektörüne daha yeni başladığım yıllardı ve büyük bir heyecan ile her ufacık uygulamayı inceliyor, öğrenmeye uğraşıyordum. Müşterilerle görüşürken, şirketimizin saç sorunları ile ilgili sunduğu bir sürü farklı seçenek ile onları mutlu etmeye çabalıyordum. Saç bilgim müthiş seviyelerde idi o zamanlarda, yeni başlamış olmama rağmen, Amerika’da çok ciddi eğitimler almıştım, bundan dolayı her ufacık saç detayı ve saç protezi üretim veya tasarım özellikleri ile ilgili inanılmaz çözümler yaratabiliyordum.

Beni içten içe rahatsız eden tek bir konu vardı: Bütün müşterilerimin saç sorunları varken, benim çok sağlıklı ve upuzun saçlarımın olması. Karşılarında saçlarımı topuz halinde toplamadan asla oturmazdım, oturamazdım… Bana çok ters geliyordu, sanki saçımın var olması onların dertlerini anlamamı engelleyecek bir şeymiş gibi geliyordu, içten içe içimi yiyordu bu… Ve ne yapacağımı bilemiyordum. Yardım edebiliyor olmam ve benim yardımlarımın sonrasında çok ama çok mutlu müşterileri görmek beni havalara uçuruyordu, ama her yeni müşteri görüşmeye geldiğinde, yeniden “saçlarım var, özür dilerim” dercesine onlara bakıyordum…

Ta ki bir gün, daha doğrusu bir gece, rüyamda, banyoda duş alırken saçlarımın küme küme dökülmeye başladığını gördüm. O kadar çok hızlı bir dökülmeydi ki korktum ve hemencecik saçlarımı bir havluya sarıp, “benim acilen ofise gitmem lazım, bütün saçlarım dökülmeden Amerika’ya gönderilmek üzere siparişi vermem lazım” dedim kendi kendime…ve uyandım!

O GÜN ben anladım. Ben artık saçlarım var diye utanmayacaktım. Elimdeki tüm gücümü ve imkânlarımı müşterilerimin saçlarını kurtarmak için kullanacağım ve her aşamada, her ne olursa olsun, benim onlara sunabileceğim çok ama çok farklı çözümler üretmeliydim. Kendime de yapardım, ihtiyacım olsaydı… Bu çok önemli bir duygu, biliyor musunuz? Kendime uygulamadığım veya kullanmadığım hiçbir şeyi başkalarına anlatamam, tavsiye edemem.

Hele de kanser süreçlerinden geçen insanlar için, onlar için çok ama çok hassas olmak lazım. Biliyor musunuz, birçok kadın bana görüşme esnasında şu soruyu soruyorlar – ya saçlarım ne olacak? Gözleri dolu dolu karşımda otururken… Ve demiyorlar ki, ‘’hayatım ne olacak, yaşayacak mıyım?’’ Demiyorlar…. Saçlarını kaybetmeme uğrunda, kemoterapiyi reddediyorlar… Ailesinin, çocuklarının onu bu halde görmesini istemiyorlar. Kendisi de görmek istemiyor kendine aynadan baktığında. Kaç kişi gördüm medikal saç uygulaması yapılırken, aynanın perdesi kapanıyor ve saçları kesilirken müşterimi ağlarken gördüm, bilemezsiniz… Müşterim saçları için hüngür hüngür ağlarken, ben ise elini sımsıkı bir şekilde ellerimde tutup bunun geçici olduğunu ve çok yakında iyileşeceğini gözlerim dopdolu bir şekilde ona anlatıyordum…

Can Yücel demiş ya:

“Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş.

Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.”

Ben de ağlamalarımıza rağmen hep güldürdüm, farklı farklı modelleri deneterek, daha önce kullanmadığı saç renklerini seçtirerek… Bu insanların hep güçlü olmasını istedim. Çünkü moral çok önemli. Saç kaybı kanserin bir yan etkisi değil, bir kadın için saç kaybı kanser kadar büyük bir travmadır… Kimisi için kanserden daha da derin bir travmadır…

Bu yüzden seviyorum işimi ve imkânlarımı. Medikal saç uygulaması sayesinde yüzlerce, binlerce kişinin hayatını kurtarmalarında yardımcı olduk. Çünkü onlar çok mutlu oldu, çünkü onlar sayemizde saçlarına kavuştu, kadınlığına kavuştu… Aile, çocuklar, çevre… Her şey düzene giriyor ve kişiler sakinleşiyor… Artık geriye sadece tedaviye odaklanmak kalıyor… Ve keyifler yerinde, moraller yüksek. Hayata bağlanmak geliyor içlerinden…

Bu zor ama çok keyifli yolda en güzel ve en çok sevdiğim an hangisidir, biliyor musunuz? Bir gün telefon geliyor ve şöyle diyor: “Victoriacığım, her şey için çok teşekkür ederim. Saçlarım artık geri geliyor, yavaş yavaş beraber uzatalım saçlarımı. Kanseri yendim…”